W roku 2016 nasze grono opuścili kolejni sportowcy, działacze… Przypomnijmy sylwetki kilku z nich…
Jerzy Szymczyk – były siatkarz, reprezentant Polski, olimpijczyk i brązowy medalista mistrzostw Europy. Reprezentował barwy AZS AWF Warszawa i Hutnika Kraków. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował w roli trenera. Karierę sportową rozpoczął w klubie Piotrcovia Piotrków Trybunalski od uprawiania lekkoatletyki i koszykówki. W roku 1958 został mistrzem Polski młodzików w trójboju lekkoatletycznym. Podczas studiów na warszawskiej AWF reprezentował barwy AZS AWF Warszawa sięgając z nim dwukrotnie mistrzostwo Polski oraz trzykrotnie wicemistrzostwo. Po zakończeniu studiów przeniósł się do Krakowa, gdzie by grać w barwach Hutnika Kraków. Z tym klubem zdobył dwa wicemistrzostwa Polski. W latach 1961-1970 występował w reprezentacji Polski, w której rozegrał 123 mecze. Z drużyną narodową wywalczył również brązowy medal mistrzostw Europy w 1967 roku. Na igrzyskach w Meksyku w roku 1968 zajął wraz z kolegami z reprezentacji piąte miejsce. W roku 1971 wyjechał do Włoch, gdzie grał w klubach Giaotii Ravenna i Pescara Voley. Po powrocie do kraju w roku 1981 został trenerem Hutnika Kraków (lata 1982-1984), a następnie WKS Wawel w (lata 1985-1994) W latach 1991-1992 był trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski.
Stanisław Komornicki – był Rektorem (2007–2015) i prorektorem (2003–2007) Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. Dziekan (1996–2002) i prodziekan (1993–1996) Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej. Członek Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa oraz Konferencji Rektorów Publicznych Szkół Zawodowych. Wiceprezes krakowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przez dwie kadencje). Członek Towarzystwa Techniki Sensorowej, Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego oraz Polskiej Akademii Nauk. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wybitny naukowiec i ceniony pedagog. Przyjaciel społeczności akademickiej.
Jerzy Domański – urodził się 1 stycznia 1936 roku. Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracownik naukowy Katedry Biochemii Lekarskiej Akademii Medycznej w Krakowie a następnie Zakładu Biochemii Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Był doskonałym lekkoatletą. Zawodnik AZS Kraków w latach 1954 – 1971. Medalista Akademickich Mistrzostw Polski w biegu na 1500 metrów oraz reprezentant Polski. Po zakończeniu kariery 10-krotny złoty medalista Mistrzostw Polski Weteranów w biegu na 1500 metrów w różnych kategoriach wiekowych.
Janusz Hołozubiec – w latach 1955-1956 był zawodnikiem sekcji koszykówki YMCA Warszawa, następnie w latach 1957-1960 zawodnikiem sekcji lekkiej atletyki AZS Warszawa. Był sędzią koszykówki, przewodniczącym Wydziału Gier i Dyscypliny Polskiego Związku WOZKosz i przez 25 lat sędzią szczebla centralnego. Był członkiem zarządu PZKosz, przewodniczącym jego WGiD i członkiem Kolegium Sędziów. Od 1992 r. był komisarzem technicznym PZKosz. Pracował w KS Gwardia, BKS Skra i przez wiele lat w biurze ZG AZS (1967-1969 i 1974-2005), w tym na stanowisku kierownika działu sportu. Wielokrotnie był członkiem polskich misji uniwersjadowych. Pomysłodawca i realizator systemu Ligi Akademickiej Koszykówki. W 2009 r. otrzymał godność Członka Honorowego AZS.
Adam Grochal – był emerytowanym kierownikiem Studium Wychowania Fizycznego i Sportu AGH, cenionym trenerem piłki koszykowej kobiet i mężczyzn. Absolwent UJ i doktor nauk AWF, 44 lata zajmował się szkoleniem koszykarskiej młodzieży. Dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski z klubem sportowym Start Kraków, dwukrotne Akademickie Mistrzostwo Polski z zespołem AZS Kraków, dwa wicemistrzostwa Polski z żeńską drużyną Wawelu Kraków. Wprowadził koszykarki Korony, koszykarzy Cracovii oraz AZS-u do ekstraklasy. Harcerz Szarych Szeregów. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Kazimierz Michałek-Gorgoń – polski lekkoatleta, sprinter i wieloboista. Członek Honorowy AZS Kraków. Używał również pseudonimu Kazimierz Grochowski. Był mistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów, sztafecie 4 × 200 metrów i sztafecie 4 × 400 metrów i sztafecie olimpijskiej w 1950, wicemistrzem w pięcioboju w 1952 oraz brązowym medalistą w pięcioboju w 1951. Był rekordzistą Polski w klubowej sztafecie 4 × 100 metrów (43,8 s 14 sierpnia 1950 w Krakowie). Był zawodnikiem Ogniwa Kraków (1950-1952) i Wisły Kraków (1953-1961, do 1956 noszącej nazwę Gwardia Kraków). Grał również w siatkówkę i piłkę ręczną w Kolejarzu Kraków i w koszykówkę w AZS Kraków. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1952 i wychowanie fizyczne na WSWF w Krakowie w 1953. W 1972 uzyskał stopień doktora nauk wychowania fizycznego. Był kierownikiem Studium WFiS na Politechnice Krakowskiej (1972-1975) i zastępcą kierownika WFiS na Akademii Medycznej w Krakowie (1989-1992).
Roman Haber – zawsze pasjonowała go działalność szkoleniowa w koszykówce. Był trenerem zespołu juniorów WKS ŚLĄSK. W 1974 roku przeniósł się do Poznania i z dniem 2 stycznia 1975 roku rozpoczął pracę jako instruktor koszykówki w AZS Poznań. Z Klubem tym związany był przez większość swej kariery zawodowej. Był trenerem zespołu juniorek AZS Poznań – Mistrzyń Polski. W 1976 roku jako II trener reprezentacji Polski juniorek doprowadził do zdobycia tytułu Wicemistrzyń Europy. W 1978 roku wraz z trenerem Bronisławem Wiśniewskim doprowadził do zdobycia przez koszykarki AZS Poznań Mistrzostwa Polski seniorek. W 2000 roku został dyrektorem Biura i sekretarzem Zarządu Organizacji Środowiskowej AZS Poznań. W tym czasie pełnił też funkcję trenera koszykarek AZS Poznań, zdobywając w 2005 i 2006 roku V m. w ekstraklasie. Udzielał się także w pracach Zarządu Głównego AZS był m. in. trenerem kadry uniwersjadowej w latach 70-tych oraz kierownikiem reprezentacji Polski w koszykówce kobiet na Uniwersjadzie w 2005r. w Izmirze – V m. i w 2007r. w Bangkoku – III m. Bezgranicznie oddany poznańskiemu AZS-owi , był wręcz fanatykiem sportu akademickiego w najlepszym tego słowa znaczeniu. Zmarł na posterunku pracy w dniu 21 lutego 2016 roku w godzinach popołudniowych w drodze na finał Akademickich Mistrzostw Polski w futsalu.
Świat polskiego i międzynarodowego sportu opuścili:
Muhammad Ali – jeden z najsłynniejszych bokserów w historii tej dyscypliny. Były mistrz świata wagi ciężkiej zmarł po trwającej od 32 lat walce z chorobą Parkinsona. Wielką karierę zaczął na olimpijskim ringu w Rzymie w 1960 roku, pokonując w finale wagi półciężkiej Zbigniewa Pietrzykowskiego. Po pierwszy tytuł mistrza świata wszechwag sięgnął w 1964 roku, mając 22 lata, po zwycięstwie nad inną sławą – Sonnym Listonem. Następnie przyszły słynne pojedynki z George’em Foremanem i Joe Frazierem. Do 1981 roku stoczył 61 profesjonalnych walk. Wygrał 56, z czego 37 przez nokaut. Poniósł tylko pięć porażek.
Elżbieta Krzesińska – jedna z najwybitniejszych polskich lekkoatletek (Złota Ela). Jej znakiem rozpoznawczym był długi warkocz. W igrzyskach olimpijskich wywalczyła w skoku w dal złoty medal w Melbourne (1956) i srebrny w Rzymie (1960). Z wykształcenia była lekarzem stomatologiem – studiowała w Akademii Medycznej w Gdańsku i tam też trenowała. W 1952 roku jej szkoleniowcem został Andrzej Krzesiński, za którego trzy lata później wyszła za mąż.
Andrzej Niemczyk – był siatkarzem, grał w reprezentacji kraju, później pracował jako trener. Największe sukcesy odniósł w 2003 i 2005 roku, kiedy to doprowadził Polki do mistrzostwa Europy
Witold Zagórski – najbardziej utytułowany trener koszykówki. W 1963 roku we Wrocławiu zdobył z reprezentacją mężczyzn wicemistrzostwo Europy, a w dwóch następnych czempionatach brązowe medale. Drużyna Zagórskiego seryjnie uczestniczyła też w igrzyskach olimpijskich (Tokio 1964 i Meksyk 1968 – szóste miejsca, Monachium 1972 – 10.) oraz jedyny raz w historii zakwalifikowała się do mistrzostw świata (1967 – piąta lokata i tytuł króla strzelców Mieczysława Łopatki). Był uznawany za czołowego szkoleniowca Starego Kontynentu, wielokrotnie prowadził reprezentację Europy.
Paweł Baumann – były kajakarz, olimpijczyk z Aten (2004) i Pekinu (2008). W latach 2005-07 wywalczył cztery medale mistrzostw świata – dwa srebrne i dwa brązowe – wszystkie w czwórce kajakowej. Prowadził firmę budowlaną. Śmierć poniósł wskutek nieszczęśliwego wypadku na budowie.
Zenon Łakomy – były selekcjoner kadry narodowej w piłce ręcznej kobiet i mężczyzn. Jako zawodnik związany był ze Stalą Mielec, z którą zdobył Puchar Polski (1971) i wicemistrzostwo kraju (1975). Był reprezentantem Polski w różnych kategoriach wiekowych od juniorskich do seniorskiej.
Joao Havelange – brazylijczyk kierował Międzynarodową Federacją Piłkarską (FIFA) w latach 1974-98. W 2013 roku zrzekł się tytułu honorowego prezydenta FIFA w następstwie uwikłania w aferę korupcyjną. W młodości startował w igrzyskach olimpijskich w Berlinie (1936) i Helsinkach (1952) w konkurencjach pływackich oraz w piłce wodnej.
